ยังอีกไกลกว่าจะถึงซึ่งจุดหมาย
เก็บน้ำตาระหว่างทางที่เรียงราย
ให้กลับกลายเป็นบทเรียนนักเดินทาง
เก็บรอยช้ำขูดข่วนล้วนด้วยหนาม
ที่ติดตามสองฟากที่ถากถาง
บรรจงเช็ดรอยเลือดที่เหือดจาง
ชโลมล้างด้วยรักจากคนไกล
แม้วันนี้เหนื่อยนักจงพักก่อน
ล้มตัวนอนเก็บฝันอันสดใส
วันพรุ่งนี้จะเข้มแข็งด้วยแรงใจ
ก้าวต่อไป ให้ถึง ซึ่งปลายทาง...
_________________
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น